Radioodbiornik Латвия (Riga) M 137

Szczegóły: Kategoria: Galeria; Opublikowano: wtorek, 18 sierpień 2020 12:47; Super User; Odsłony: 3508

Koncepcja radioodbiornika została opracowana w 1947 roku. Jego masową produkcję rozpoczęto jednak znacznie później bo we wrześniu 1950 roku. W 1952 roku poddany został pewnym modyfikacjom i był sprzedawany pod nazwą Mir M 152. Nie mam pojęcia jakie to były modyfikacje. Nie znalazłem na ten temat żadnych wiarygodnych informacji. Trochę szczegółowych informacji na temat radioodbiornika można znaleźć na stronie M137. Zgodnie z podaną tam treścią:

"Jedną z cech łotewskiego odbiornika radiowego M 137 jest skala, w której celownik jest połączony ze wskaźnikiem przełącznika zakresów. Na każdym z 5 pasm jasna kropka na czerwonym tle wskazuje częstotliwość strojenia tylko wybranego pasma. W trybie odbioru linia gaśnie. Głośnik radiowy - 10GDP-VEF (10 W) z dyfuzorem 250 mm. Wśród twórców tego radia był Gintauts Aboltins-Abolins, później znany konstruktor biura projektowego Orbita, a od 1968 r. Kierownik Katedry Projektowania i Technologii Produkcji Urządzeń Elektronicznych Wydziału Radiotechnicznego Politechniki w Rydze.
W gazecie Vefietis można znaleźć artykuły na temat radiotelefonów konsolowych opartych na odbiorniku Latvija M137. Na jednym widnieje napis „Drogiemu wodzowi, ojcu i nauczycielowi Józefowi Wissarionowiczowi Stalinowi w 30-lecie Komsomołu od Członkowie Komsomołu i młodzież Rygi ”. Kolejny powstał z okazji 10-lecia LSSR w lipcu 1950 roku."

Radio jest imponujące. Gdy znalazłem się w jego posiadaniu moja reakcja była jednoznaczna.

Fot. 1. Usiłowałem oczywiście gwizdnąć ale usta mi zaschły z podziwu.

Pokazałem je kotom, które zwykle kręcą się w pobliżu i niestety nieco się zawiodłem. Ich reakcja była całkiem odmienna. Nie raczyły nawet zejść z fotela:

Fot. 2. Ten na górze to Cypis, na dole Deedee vel ZEA. Podobno koty przesypiają 70% życia. Cypis przesypia 95%.

Powróćmy jednak do tematu opisu. Oto radioodbiornik w całej okazałości.

Fot. 3

Podstawowe parametry:

Czułość: nie mniej niż 50 μV
Moc wyjściowa 6 W w zakresie częstotliwości 60 Hz ÷ 6500 Hz
Moc pobierana z sieci: 190 W
Napięcie zasilania: 110 V / 125 V / 220 V
Wymiary: 642 mm / 406 mm / 292 mm
Masa: 30 kg (przekonałem się o tym obracając radioodbiornik podczas robienia poniższych fotografii).

Bardziej szczegółowe dane:

Zakresy:
- Fale długie: 150 kHz ÷ 410 kHz (2000 m ÷ 730 m)
- Fale średnie: 520 kHz ÷ 1500 kHz (577 m ÷ 200 m)
- Fale krótkie I: 4.28 MHz ÷ 8.57 MHz (70 m ÷ 35 m)
- Fale krótkie II: 8.53 MHz ÷ 12.2 MHz (35.2 m ÷ 24.6 m)
- Fale krótkie III: 15.07 MHz ÷ 15.54 MHz (19.9 m ÷ 19.3 m)
Częstotliwość pośrednia: 465 kHz.
Obsada lamp: 6K7 x 3, 6A7, 6A8, 6X6C, 6C5, 6H7C, 6P3C x 2, 6E5C, 5Ц4С x 2

Teraz pozostaje wygodnie usiąść, zaopatrzyć się w odpowiedni napój (oczywiście mam na myśli wodę mineralną) i pooglądać fotografie. Pamiętajcie ile wysiłku kosztowało mnie obracanie tego 30 kilogramowego zabytku radiotechniki.

Fot. 4. Jeszcze jedno ujęcie od frontu (pod innym kątem).

Fot. 5. No i nie obyło się bez ujęcia od tzw "d..." strony. Cudeńko!!!

A teraz czas na kilkadziesiąt, powtarzam KILKADZIESIĄT fotografii. Niektóre niewiele się różnią z wyjątkiem innego kąta ustawienia aparatu. Ale skoro już się namęczyłem to dlaczego nie umieścić tego w Galerii.

Fot. 6